Kształtowanie się życia filmowego
Tagi dodane tego wpisu przez autora tekstu: bracia, Kino, kinowa, Krzemińcsy, Łódz, projekcie, sala
Pomimo że kinematograf dotarł już do Polski to na projekcie i wyświetlanie filmów na dużą skalę kinach musieliśmy jeszcze czekać. Bardzo szybko znaleźli się ludzi, którzy dostrzegli potencjał i możliwość zarobku na nowej technice, która zamieniała spektakl teatralny w spektakl filmowy. Zdecydowanymi liderami w tej branży byli bracia Krzemińcsy.
Władysław i Antoni byli pionierami w polskim kinie, w grudniu 1899 roku otwarli pierwsze kino w Polsce, zlokalizowane był w centrum łodzi w miejscu starej restauracji. Było to pierwsze kino stałe i działało 3 miesiące, nazwa jaką nosiła była dosyć romantyczna „Gabinet iluzji”. Pokazy serwowane w kinie składały się z czterech krótkich filmów dokumentalnych. Kilka technicznych informacji, spektakl filmowy wraz z dodatkowymi atrakcjami trwał około 50 minut, repertuar wyświetlany w kinie był zmieniany co tydzień. Wielkość ekranu wynosiła około dwóch metrów. Atrakcje nazwane jako dodatkowe to zazwyczaj były pokazy latarni ulicznych lub najzwyczajniej w świecie pokazy sztuki cyrkowej. Następnym etapem podboju rynku kinowego przez braci było założenie tymczasowego kina w Radomiu, Częstochowie i Włocławku. Objazd po Polsce trwał rok, po powrocie znów zawitali na ul. Piotrkowską i osiedlili się na stałe.
Można powiedzieć że kino ruszyło pełna parą, seanse odbywały się dwanaście razy na dobę, były to godzinne pokazy, które rozpoczynały się o godzinie jedenastej rano a kończyły o 23. Sala miała pojemność stu osób i właściwie w większości przypadków byłą wypełniona po brzegi. Podczas wchodzenie przy wejściu ludzie byli informowani prze specjalnego pracownika o tym co obejrzą w kinie, ceny biletów kształtowały się na poziomie 20 kopiejek za oglądanie na siedząco i 10 kopiejek za miejsca stojące. Władysław zainwestował w nowy projektor, który został kupiony w Paryżu wraz z wszystkimi dostępnymi wówczas filmami, łącznie było to ponad kilka tysięcy metrów taśmy filmowej.
Niektóre filmy były na ówczesne realia śmieszne, ale nie w sensie komedii ale ze względu na pokazywaną treść. Projekcja przykładowo obejmowała film o tytule „Chińska wędliniarnia” a zobaczyć można było stojąca maszynę, do której ludzi przynosili różne zwierzęta, wkładają je do odpowiedniego miejsca w maszynie i wychodzą kiełbaski, taki to było kiedyś kino.